Portfolio

HV – twardość powłoki na stali szybkotnącej.                  Max ºC – maksymalna temperatura pracy.

µ – współczynnik tarcia ze stalą.                                      µm – grubość w mikrometrach.

Tp – zakres temperaturowy powlekania.                           Rynkowe odpowiedniki – powłoki o zbliżonym składzie chemicznym i przeznaczeniu.

Powłoki PVD charakteryzują się wysoką twardością i odpornością na ścieranie, małą skłonnością do sczepiania adhezyjnego w kontakcie z metalami, niską przewodnością cieplną, niską dyfuzyjnością atomów oraz odpornością na utlenianie. Są jednak kruche i z reguły słabo związane z podłożem. W warunkach wysokich obciążeń podlegają pękaniu i zużyciu przez wykruszanie.

Nowoczesne wielowarstwowe wykonania umożliwiają pokonanie ograniczeń wynikających z własności materiałów powłokowych oraz wzmocnienie ich naturalnych zalet.

Interfejs. Powłoki wykonywane są na podłożu poddanym uprzednio rozpylaniu wysokoenergetycznymi jonami, wolnym od tlenków i wzbogaconym w pierwiastki tworzące mocne połączenie adhezyjno – dyfuzyjne.

Warstwa adhezyjna. Powłoki o słabej adhezji do podłoża, dla których interfejs nie stanowi wystarczającego kotwiczenia wytwarzane są na warstwie adhezyjnej azotku tytanu TiN lub azotku chromu CrN. Jej obecność zmniejsza naprężenia wynikające z różnic współczynników rozszerzalności cieplnej i sprężystości oraz zapobiega tworzeniu się kruchych faz wskutek wymieszania się materiału powłoki i podłoża.

Warstwa monolityczna (M). Azotki proste do celów funkcjonalnych i dekoracyjnych wykonywane są jako powłoki jednolite bezpośrednio na interfejsie.

Warstwa multi sandwicz (MS). Powłoki wykonywane są z powtarzającej się sekwencji warstw o grubości rzędu mikrometra. Budowa stabilizuje i uszczelnia powłokę. Stosowana jest do grubszych powłok o zwiększonym potencjale przeciw zużyciu ściernemu i  celem poprawy odporności korozyjnej.

Warstwa nano sandwicz (NS). Powłoki wykonywane są z naprzemiennie ułożonych na sobie związków różnych pierwiastków o grubości rzędu nanometrów. Budowa nadaje im wysoką twardość, odporność na ścieranie oraz zmniejsza skłonność do kruchego pękania.

Warstwa nano kompozytowa (NC). Amorficzny azotek krzemu SiNx wydziela się w trakcie powlekania na granicy ziaren azotku tytanu, tytanu aluminium, aluminium chromu i blokuje ich wzrost. Tworzy usztywniający szkielet. Powłoka posiada drobnokrystaliczną budowę, wysoką twardość na gorąco, odporność na utlenianie, własności izolujące cieplne oraz niski stan naprężenia.

Warstwa gradientowa (G). Stosunek atomowy pierwiastków oraz właściwości zmieniają się na przekroju warstwy. Budowa nadaje powłoce pożądane cechy jak dobry poślizg w strefie kontaktu, odporność na ścieranie i jednocześnie zmniejsza skłonność do wykruszania.